Autor: Redakcja Jami-jami.pl

W ostatnich kilku latach bardzo popularnym daniem stał się hummus. To uwielbiane zwłaszcza przez wegan i wegetarian danie można kupić już praktycznie wszędzie. Hummus, który spotykamy w sklepach i w restauracjach ma przeróżne smaki, dodatki i konsystencje. Ale wciąż danie to jest drogie. Dlatego w Internecie możemy znaleźć bardzo dużo przepisów, jak zrobić hummus we własnym domu. To świetny sposób na to, żeby zrobić hummus samodzielnie i przy okazji zaoszczędzić trochę pieniędzy. Głównymi składnikami klasycznego hummusu jest ciecierzyca, pasta sezamowa (tahini), sok z cytryny, czosnek, woda oraz przyprawy w postaci pieprzu i soli. Wszystkie te składniki należy ze sobą połączyć i zblendować tak, aby uzyskać konsystencję pasty. W sieci oprócz przepisów na hummus pojawia się przy okazji informacja, ile gotować ciecierzyce. Jest to niezmiernie ważne, dlatego, że aby przygotować pyszny hummus, należy w odpowiedni sposób przygotować ciecierzycę. Sprawdź, ile gotować ciecierzyce tak, aby uzyskać idealny składnik do pysznego hummusu!

Aby odpowiedzieć sobie na pytanie, ile gotować ciecierzyce, musimy zaznaczyć, że na ugotowanie ciecierzycy musimy wygospodarować trochę czasu. Bowiem sam proces gotowania ciecierzycy zaczynamy od jej namoczenia w zimnej wodzie. Należy przygotować sobie większe naczynie, dlatego że w czasie moczenia ciecierzycy lubi ona podwajać swoją objętość. Na 1 szklankę suchej ciecierzycy przypadają 3 szklanki wody. Do wody możemy dodać łyżeczkę sody oczyszczonej, która przyspieszy całą operację moczenia ciecierzycy. Tak przygotowaną ciecierzycę moczymy przez około 10 godzin. Najlepiej namoczyć ciecierzycę dzień przez planowanym przygotowaniem hummusu, dlatego że im później zaczniemy ją moczyć, tym później będziemy rozkoszować się hummusem. Od razu uprzedzamy, że nie można gotować surowej ciecierzycy. Oczywiście można sprawdzić, ile gotować ciecierzyce surową, by była całkowicie miękka, jednak w naszej opinii jest to nie najlepszy pomysł. Stracimy tylko czas, a ciecierzyca będzie do wyrzucenia.

Wiemy już, że ciecierzycę należy moczyć, ale ile gotować ciecierzyce po całej operacji moczenia jej w wodzie? Czas gotowania ciecierzycy niestety jest bardzo długi, zatem kolejny raz musimy uzbroić się w cierpliwość. Ciecierzyca gotuje się nawet przez 1,5 godziny na małym ogniu. Tak długi czas oczekiwania może niejedną osobę zniechęcić, jednak warto na ugotowaną ciecierzycę poczekać, by rozkoszować się smakiem hummusu. Znany jest jeden sposób, aby przyspieszyć gotowanie się ciecierzycy. Możemy dodać do niej surowego ziemniaka albo łyżeczkę sody oczyszczonej. Te dwa składniki mogą wpłynąć na to, że gotowanie ciecierzycy będzie krótsze. Ile gotować ciecierzyce z ziemniakiem albo z dodatkiem sody? Gotowanie może zająć nam wówczas około godziny. Także jak widzimy, to ile gotować ciecierzyce, zależy do tego, co do niej dodamy.

Jeśli nie mamy cierpliwości do tego, ile gotować ciecierzyce, zawsze możemy kupić ugotowaną ciecierzycę w puszce. Z takiej ciecierzycy zrobimy hummus w ekspresowym tempie.

Praca konduktora polega przede wszystkim na sprawdzaniu biletów w pociągach. W przypadku braku biletu lub pewnych błędów formalnych (na przykład brak legitymacji przy pokazaniu biletu ze zniżką uczniowską bądź studencką), konduktor ma prawo nałożyć mandat wedle taryfikatora obowiązującego w regulaminie danego przewoźnika kolejowego. Konduktorzy zajmują się także sprzedażą biletu – czynią to bez pobierania dodatkowych opłat, kiedy w momencie wsiadania do pociągu kasa na danej stacji była zamknięta lub w ogóle jej nie było. Należy jednak uiścić specjalną kwotę w momencie, kiedy kasa na dworcu była, ale po prostu nie zdążyło się do niej pójść. Dzieje się tak z prostej przyczyny – generalnie sprzedaż biletów nie jest główną pracą konduktora, ma on inne zadania. Byłyby one niemożliwe do zrealizowania, gdyby nagle większość pasażerów jadących w pociągu chciała zakupić bilety. Ułatwiałoby to także jeżdżenie na gapę nieuczciwym osobom, ponieważ zajęty sprzedażą konduktor nie byłby taki czujny. Do zadań drużyny konduktorskiej każdego pociągu należy przede wszystkim zabezpieczenia postojów – każdorazowo muszą oni dać znać maszyniście, że pojazd jest gotów do odjazdu, czyli wszyscy, którzy chcieli już wyszli lub weszli do pociągu. Gdyby tego nie czynili, w pobliżu torowisk podczas zatrzymywań mogłoby dochodzić do bardzo wielu potencjalnie zagrażających życiu ludzkiemu sytuacji, ponieważ maszynista ma ograniczone pole widzenia. Konduktorzy z zasady mają także zadanie pomocy podróżnym z rozmaitymi problemami, które mogą urosnąć w czasie podróży. Informują na dworcach, w którym kierunku pociąg zmierza, jakie jest jego ewentualne opóźnienie, pomagają także czasami osobom, które mają problem z niesfornymi klamkami w pociągach dalekobieżnych.

Jeżeli chodzi o to ile zarabia konduktor to kwota waha się między ok. 2 700 a ok. 4 400 zł brutto. Konkretna suma uzależniona jest od stażu pracy, wykształcenia, przewoźnika, a także regionu Polski. Wiadomym jest to, że wyższe płace są na zachodzie naszego kraju niż na wschodzie. Na dodatkowe premie mogą liczyć osoby, które mają większe doświadczenie w wykonywanym zawodzie. Wedle badań specjalistycznych, zdecydowana większość konduktorów jest obecnie płci męskiej, chociaż coraz częściej w pociągach można zobaczyć kobiety wykonujące ten zawód – tendencja statystyczna się więc powoli zmienia. Jeżeli chodzi o specjalne umiejętności, konduktor powinien przede wszystkim potrafić przyzwyczajać się szybko do zmiennych godzin pracy, ponieważ jego grafik jest bardzo elastyczny, uzależniony z wiadomych powodów od rozkładu jazdy. Pociągi jeżdżą o każdej godzinie, więc konduktorzy muszą liczyć się z koniecznością pracy w późnych godzinach nocnych lub wczesnoporannych, w zależności od swojej zmiany. Problem ten jest zauważalny zwłaszcza w pociągach dalekobieżnych – obecnie bezpośrednie połączenie ze Świnoujścia do Przemyśla Głównego to aż czternaście godzin i trzynaście minut jazdy. Konduktorzy spędzają więc w podróży sporą część swojego życia i muszą być do tego przygotowani.

Wraz ze zmianą przepisów w styczniu 2013 r. aby uzyskać uprawnienia do kierowania motorowerem (np. skuterem) nie wystarczy już osiągnąć pełnoletności. Zgodnie z obowiązującymi przepisami należy odbyć kurs prawa jazdy kategorii AM lub uzyskać prawo jazdy dowolnej kategorii np. B. Prawo jazdy kategorii AM zastąpiło również kartę motorowerową. Wprowadzone zmiany miały przede wszystkim na celu zwiększenie bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego. Samo przyjęcie, że osoba pełnoletnia ma wystarczającą wiedzę o przepisach ruchu drogowego, okazało się zbyt daleko idącym zaufaniem państwa do obywatela. Często osoby kierujące pojazdami tego typu, nie miały minimalnej znajomości znaków drogowych.

Obecnie, aby rozpocząć kurs prawa jazdy kategorii AM, wystarczy mieć skończone 14 lat, zgodę rodziców na odbycie kursu, wniosek o wydanie prawa jazdy, fotografię o wymiarach 3,5 × 4,5 cm oraz orzeczenie lekarskie, w którym brak jest przeciwwskazań do kierowania pojazdem. Zasadnicze pytanie brzmi: ile kosztuje prawo jazdy AM? Nie należy tu się kierować samą ceną kursu, która w zależności od miasta, w którym ma się odbywać, waha się między 500 a 800 zł. W cenę kursu wliczone są 6 godzin zajęć teoretycznych i 5 godzin jazd. Dodatkowe godziny są extra płatne. Zwykle dodatkowa godzina oscyluje w wysokości 10-15% ceny kursu, czyli jeśli cały kurs kosztuje 700 zł, wówczas cena za jedną godzinę kosztuje około 70 zł. Wszystko zależy od szkoły jazdy, która taki kurs organizuje.

Rozpoczęcie kursu prawa jazdy, na jakąkolwiek kategorię, poprzedzana uzyskanie Profilu Kandydata na Kierowcę (PKK). Z wnioskiem o jego wydanie udajemy się do Urzędu Miasta lub Starostwa Powiatowego, w zależności, gdzie mieszkamy. Do wniosku o wydanie PKK należy dołączyć fotografię oraz zaświadczenie lekarskie. Zrobienie zdjęcia do dokumentów to wydatek od 20 do 50 zł. Koszt badania lekarskiego został ustalony na 200 zł i nie ma możliwości zmniejszenia jego wysokości. Tak, więc zanim zaczęliśmy kurs, już wydaliśmy 250 zł. Do oczywistych wydatków związanych z uzyskaniem uprawnienia do kierowania pojazdów określonej kategorii, należy zaliczyć również koszt egzaminu. Egzamin na prawo jazdy kategorii AM, jak wszystkie inne egzaminy składa się z części teoretycznej, która kosztuje 30 zł, i części praktycznej w cenie 140 zł. Łącznie daje nam to kwotę 170 zł. Jeśli uda nam się zdać oba egzaminy za pierwszym razem, koszt zamyka się w tej kwocie. Jeśli jednak pójdzie nam coś nie tak, będziemy zmuszeni egzamin powtórzyć. Wówczas cały koszt prawa jazdy wzrasta. Przyjmijmy jednak, że udało nam się za pierwszym razem. Biegniemy do urzędu z kwitkiem z Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego i oto znów w kasie urzędu musimy zostawić …. 100,50 zł. 100 zł za samo wydanie prawa jazdy i 50 gr tytułem opłaty ewidencyjnej. Po uiszczeniu opłaty zwykle w terminie 7 dni roboczych, możemy odebrać dokument potwierdzający nasze uprawnienia do kierowania pojazdami i ruszyć w drogę.

Podsumowując, aby zdobyć prawo jazdy kategorii AM, należy się liczyć z wydatkiem rzędu 1220,50 zł, przy założeniu, że zdaliśmy egzamin za pierwszym razem, nie były nam potrzebne dodatkowe godziny jazd doszkalających i kurs kosztował 700 zł.

Dla wielu ludzi oczywiste jest to, ile gotować makaron. Nie muszą oni szukać odpowiedzi na to pytanie w książkach kulinarnych, ani pytać się innych osób. Przygotowanie makaronu nie jest niczym skomplikowanym i większość ludzi ie ma z tym problemu.
Mało kto musi zastanawiać się, ile gotować makaron. Mimo wszystko, takie osoby również się zdarzają i muszą one szukać odpowiedzi na to pytanie. Być może są to ludzie, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z gotowaniem i nie znają nawet żadnych podstaw. To dlatego szukają informacji na temat, ile gotować makaron. Aby był sprężysty i odpowiednio miękki, musi być przygotowywany przez określony czas. Znaczenie ma tutaj też rodzaj makaronu. Niektóre potrzebują więcej czasu, a inne mniej, dlatego nie można mieszać kilku makaronów w jednym garnku.
Gdzie szukać informacji na temat tego, ile gotować makaron? Odpowiedź nie jest trudna – w większości przypadków, wystarczy spojrzeć na opakowanie i odczytać znajdujący się na nim komunikat! Makarony zazwyczaj posiadają na opakowaniu informację, w jaki sposób można je przyrządzić. Początkujący kucharz może dzięki temu dowiedzieć się, ile gotować makaron, aby był idealny! Warto więc dokładnie przyjrzeć się opakowaniu, zanim zostanie one wyrzucone do śmieci.
Zaawansowany, profesjonalny kucharz raczej nie powinien mieć problemu z przygotowaniem makaronu. Zna całe mnóstwo dań, których głównym składnikiem jest właśnie makaron. Wie także doskonale, ile gotować makaron, aby jego smak i konsystencja były wręcz idealne!
Jest wielu ludzi, którzy wprost przepadają za smakiem makaronu i chętnie stosują go w swojej kuchni. Rzeczywiście, ten składnik pasuje do wielu dań i może być przygotowywany na różne sposoby. Poza tym, dzięki niemu można błyskawicznie uszykować smaczny posiłek. Każdy kto za nim przepada, powinien wiedzieć ile gotować makaron. Właściwie ugotowany, jest sprężysty, ale miękki. Niektórzy preferują wersję al dente, czyli lekko twardą inni natomiast wolą trochę rozgotowany, mięciutki makaron.
W sklepach można kupić wiele rodzajów makaronów, które mają różny czas przygotowania. Cienkie nitki z dodatkiem jajek potrzebują mniej czasu, niż grube spirale z pełnoziarnistej mąki durum. Każdy kto chce wiedzieć, ile gotować makaron musi wziąć pod uwagę jego rodzaj. Pamiętając o kilku ważnych zasadach, uzyska idealnie ugotowany produkt który będzie świetnym dodatkiem do wielu smacznych dań. Dzięki prostocie, niskiej cenie i różnorodnym formom, makaron ma wielu zwolenników którzy doskonale znają odpowiedź na pytanie ile gotować makaron. Jest to danie lubiane zarówno przez dzieci, jak i młodych ludzi, którzy zaczynają uczyć się sztuki kulinarnej, a także przez doświadczonych kucharzy, którzy doceniają jego wyjątkowość.
Warto wiedzieć ile gotować makaron, aby wydobyć z niego pełnię smaku i stworzyć przepyszne posiłki dla całej rodziny. Dania z dodatkiem makaronu zostaną chętnie zjedzone nawet przez dzieci które na co dzień są niejadkami. Zasmakują również nawet najbardziej wymagającym, dorosłym osobom.

Każdy z nas, czynny zawodowo, przebywał kiedyś na zwolnieniu lekarskim. Najczęściej są to krótkie zwolnienia spowodowane przeziębieniem, czy niegroźną chorobą. Zdarzają się jednak sytuacje, w których szybki powrót do zdrowia i aktywności zawodowej nie jest realny. Zatem na zwolnieniu lekarskim, możemy przebywać do 33 dni.
Po upływie tego okresu przechodzimy na zasiłek chorobowy. Może on trwać maksymalnie 182 dni, a w przypadku ciąży, bądź gruźlicy 270 dni. Co zatem należy zrobić, kiedy upływa czas zasiłku chorobowego, a nasz stan zdrowia nie poprawił się na tyle, by móc bezpiecznie wrócić do pracy i w pełni wykonywać obowiązki zawodowe?

Co to jest świadczenie rehabilitacyjne?
W sytuacji, gdy nasz stan zdrowia nie pozwala nam cieszyć się aktywnością zawodową, możemy kontynuować zwolnienie, przechodząc na świadczenie rehabilitacyjne. Żeby tak się stało, co najmniej 6 tygodni przed zakończeniem zasiłku chorobowego, musimy zgłosić się do ZUS’u, w celu złożenia wniosku, o przejście na świadczenie rehabilitacyjne, wraz z kompletem wymaganych druków i zaświadczeń. Jeśli lekarz orzecznik wyda pozytywną opinię, maksymalnie przez kolejne 12 miesięcy, będziemy mogli kontynuować leczenie i rehabilitację. Warunkiem przejścia na świadczenie rehabilitacyjne, jest szansa na powrót do życia zawodowego w przyszłości. Jeśli takiej szansy nie ma, jesteśmy zmuszeni ubiegać się o rentę.
Natomiast jeśli lekarz orzecznik ZUS wyda negatywną opinię o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego, możliwe jest odwołanie się od jego decyzji w ciągu 14 dni od daty otrzymania tego orzeczenia.

Ile wynosi świadczenie rehabilitacyjne?
Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego nie jest taka sama dla każdego chorego. Oblicza się go od kwoty pobieranego wcześniej zasiłku chorobowego, a co za tym idzie od indywidualnych zarobków każdego człowieka, ubiegającego się o świadczenie rehabilitacyjne.
A więc jak obliczyć kwotę świadczenia i ile wynosi świadczenie rehabilitacyjne?
Za okres pierwszych 90 dni, będziemy otrzymywać 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
Za pozostały okres pobierania świadczenia, dostaje się 75% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
100% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, możliwe jest jeśli niezdolność do pracy wypada w okresie ciąży, jest spowodowana chorobą zawodową, lub wypadkiem przy pracy.

Należy również wspomnieć, że podstawę wymiaru zasiłku chorobowego oblicza się z ostatnich 12 przepracowanych miesięcy kalendarzowych, poprzedzających miesiąc, w którym pracownik przeszedł na zwolnienie lekarskie.
Świadczenie może być wypłacane przez pracodawcę, lub Zakład Ubezpieczeń Społecznych, tak jak w przypadku zasiłku chorobowego.

Choroba, a co za tym idzie czasowa niezdolność do pracy, jest problemem wielu ludzi. Ale warto pamiętać, że mamy możliwość na uzyskanie świadczenia, dzięki któremu będziemy mogli kontynuować leczenie i rehabilitację. Umożliwi nam to powrót do pełnej sprawności fizycznej, psychicznej i społecznej, a w przyszłości pozwoli nam wrócić do życia zawodowego.

Osoby mające wykształcenie zawodowe są pożądanymi pracownikami na rynku pracy. Wystarczy zaledwie rok nauki, by otrzymać dyplom i pracować w gabinecie stomatologicznym. Jest to bardzo ciekawy zawód, jednak trzeba spełnić pewne warunki.

Praca asystentki stomatologicznej polega na pomocy dentyście lub ortodoncie przy często skomplikowanych zabiegach. Musi być to dobra współpraca. Osoba ta, wprawdzie nie jest uprawniona do wykonywania czynności stomatologicznych, jednak ma zakres wykonywanych działań pomocniczych. Poza tym ważny jest też kontakt z pacjentem, któremu powinno się zapewnić relaks i zmniejszenie stresu. Do zadań asystentki często należy rozpisywanie grafiku i omawianie wizyt. Może prowadzić także spis asortymentu. Powinna dbać o sterylność narzędzi i miejsca pracy. Nie każdy może znieść widok krwi, jeśli mdlejemy w takich sytuacjach – raczej nie jest to praca dla nas. A ile zarabia asystentka stomatologiczna? Wszystko zależy od miejsca pracy i warunków zatrudnienia. Znaczenie też ma doświadczenie. Osoby pracujące w większych miastach, mają szansę na lepsze zarobki. Średnia zarobków to około 1800 zł netto. Około 25% pracujących na tym stanowisku zarabia ponad 2500 zł netto. Najwięcej zarabiają asystentki z Lublina około 2700 zł netto i Warszawy około 2500 zł netto. Najmniej zarabiają w województwie podkarpackim, śląskim i zachodnio-pomorskim (około 1800 zł netto). Lata pracy i doświadczenie mogą wpływać na podwyższenie pensji. Jest duże zapotrzebowanie na rynku pracy dla tego zawodu, wystarczy przeglądnąć oferty. Dodatkowymi atutami, będzie komunikatywność, dobra praca w zespole, miłe podejście do pacjenta oraz możliwość dalszego rozwijania się. Jeżeli chcemy zdobyć ten zawód, wystarczy zapisać się do szkoły zawodowej (policealnej), czas nauki trwa dwa semestry, czyli jeden rok. Zajęcia odbywają się zaocznie, czyli mniej więcej dwa weekendy w miesiącu. Opłaty za naukę często nie wynoszą nic, wszystko zależy od szkoły, większość jest darmowych. Pod koniec nauki trzeba podejść do egzaminu. Na zajęciach oprócz zajęć praktycznych, odbywają się zajęcia teoretyczne, wzbogacają one nasza wiedzę z dziedziny medycyny. Dowiemy się również o rodzajach leków, znieczuleniach i sposobie przechowywania narzędzi dentystycznych. Nie trzeba rezygnować z pracy, którą mamy nauka odbywa się weekendami. W tych czasach warto mieć dobry zawód. Możesz pomyśleć o zawodzie asystentki stomatologicznej, jeżeli masz chęć do nauki (która nie trwa długo), chcesz pracować w prywatnych gabinetach stomatologicznych i lubisz pracę z ludźmi. Ważną sprawą, jest oczywiście zasada przestrzegania bezpieczeństwa i antyseptyki. Może się zdarzyć, że będziemy udzielać pierwszej pomocy – na to też trzeba być przygotowanym. Do nas należeć będzie przygotowanie pacjentów do zabiegów. Wytyczną jest stosowanie praw dotyczących wykonywanych zadań naukowych oraz dotyczących działalności gospodarczej. Praca jest bardzo odpowiedzialna. Praktyki odbywane podczas nauki w szkole, są świetną możliwością sprawdzenia się w tym zawodzie.

Ile posiłków dziennie? Jak w ogóle ustawiać sobie codzienne posiłki? Jaką dietę stosować, aby można było uznać, że dobrze się odżywiamy?Oto kilka pytań, na które warto byłoby znaleźć odpowiedzi, bo wszak zdrowie to wartość najistotniejsza w naszym życiu. Już Jan Kochanowski przekonywał sobie współczesnych, że „nic nad zdrowie nie masz droższego”, a przecież w tej materii nic a nic się na przestrzeni wieków nie zmieniło. W takim razie, ile posiłków dziennie trzeba zjadać, aby było dobrze? Najlepiej byłoby o to zapytać jakiegoś dietetyka i od razu mielibyśmy jasność. Nawiasem mówiąc, takich specjalistów na naszym rynku nie brakuje, więc każdy, kto tylko potrzebuje pomocy w tym zakresie, ma realne szanse takową po prostu znaleźć. Może nawet okazać się, że kogoś takiego mamy dosłownie na sąsiedniej ulicy, ale nie mieliśmy tego świadomości. No cóż, tak to już jest, że jeśli nie jest nam coś potrzebne, nie interesujemy się tym. To logiczne, bo w końcu nie jesteśmy w stanie ogarnąć wszystkiego. Po prostu nie da się i koniec. Na co dzień zajmujemy się swoimi sprawami i to one często absorbują nas tak bardzo, że jednocześnie zamykamy się na inne kwestie. W takich okolicznościach z łatwością można niejedno przeoczyć, niestety.
Wróćmy jednak do zasadniczego tematu niniejszego artykułu, bo ma on dotyczyć tego, ile posiłków dziennie potrzebuje każdy z nas, a nieco odbiegliśmy od tematu. Zatem do rzeczy. Znawcy przedmiotu twierdzą, że optymalnie byłoby gdybyśmy jedli pięć razy dziennie. Trzy posiłki zasadnicze, czyli śniadanie, obiad i kolacja, a do tego jeszcze między nimi dwa: drugie śniadanie i podwieczorek. Istotne jest przy tym, żeby nie przejadać się. Oczywiście, posiłki muszą być odpowiednio zbilansowane, aby dostarczyć naszemu organizmowi odpowiedniej ilości kalorii, ale pod żadnym pozorem nie można napychać się. Niestety, niektórzy z nas nie chcą przyjąć tej jakże ważnej zasady do wiadomości i różne są tego skutki. Powszechnie przecież wiadomo, że otyłość prowadzi do bardzo wielu chorób.
Podstawowa zasada dotycząca odżywiania polega na tym, aby jeść mniej, ale za to częściej. Absolutnie też nie wchodzi podjadanie między posiłkami, bo w ten sposób dostarczamy do naszego organizmu niepotrzebnych kalorii. Koniecznie też musimy z diety wyeliminować, takie rzeczy jak: fast foody, chipsy, słodzone napoje czy jeszcze inne w tym rodzaju. Takie śmieciowe jedzenie, jak zwykło się o tych produktach mówić, to wręcz zabójstwo dla naszego organizmu. Im wcześniej człowiek to zrozumie, tym lepiej. Oczywiście, zjedzenie hamburgera od czasu do czasu na pewno nikomu nie zaszkodzi, ale taka „uczta” nie może zdarzać się zbyt często. To oczywiste i warto o tym pamiętać. Szczególnie wyraziście trzeba to objaśnić dzieciom, które przecież przepadają na takimi produktami.
Tak więc, pięć posiłków dziennie to podstawa, ale do tego jeszcze trzeba dodać codzienną aktywność. Ruch i odpowiednia dieta to już coś i tego należy się po prostu trzymać, jeśli chcemy jak najdłużej pozostawać w dobrej kondycji.

Jeżeli często boli nas żołądek, to nie powinniśmy tego bagatelizować. Zbyt wiele osób uważa, że to na pewno nerwy, stres i samo za jakiś czas przejdzie. Tymczasem ból żołądka może być powodem wielu groźnych chorób. Dlatego też, jeżeli ktoś cierpi na tą dolegliwość, nie powinien poprzestać na lekturze internetowych diagnoz, ale udać się na wizytę do lekarza gastrologa. Niestety, z żołądkiem jest taki problem, że żeby właściwie ocenić, co jest powodem bólu i innych dolegliwości, trzeba zajrzeć do środka i to dosłownie.

Bez tego lekarz gastrolog może jedynie podejrzewać, co jest przyczyną, ale jeżeli bóle są mocne, to nie może wykluczyć na przykład tego, że w żołądku są wrzody, albo jego ścianki lub dno są zapalone lub zainfekowane bakteriami. Tutaj potrzebna jest gastroskopia, czyli specjalistyczne badanie obrazowe górnego odcinka przewodu pokarmowego. Górnego, bo choć głównym celem jest żołądek, to podczas gastroskopii obejrzeć można także przełyk czy dwunastnicę.

Nie ma co ukrywać, że gastroskopia jest badaniem, którego pacjenci bardzo się boją. Nie ma się co dziwić, wszakże samo wyobrażenie tego, że ktoś do żołądka wkłada nam rurę jest niezbyt przyjemne. Pacjenci więc przed samym badaniem bardzo się stresują, ale czy słusznie? Grunt to na pewno odpowiednie podejście do samego badania. Choć to trudne, to należy być zrelaksowanym. Nie ma też się co przejmować tym, ile trwa gastroskopia. Badanie bowiem jest przewidziane na około piętnaście minut i tyle nieprzyjemności na pewno każdy zniesie.

Gdy ktoś jednak bardzo się boi, albo na przykład ma już bardzo nieprzyjemne doświadczenia z tym związane w przeszłości, zawsze może poprosić o wykonanie gastroskopii pod znieczuleniem ogólnym, przy obecności anestezjologa. Nie jest to jednak konieczne i badanie da się spokojnie przejść, będąc w pełni świadomym. Jak przy wielu innych badaniach, bardzo wiele zależy tutaj od delikatności i wyczucia fachowca, który będzie to badanie przeprowadzał. Warto jest więc poczytać w internecie opinie na temat konkretnego lekarza.

No dobrze, ale jak wygląda samo badanie? Na początku pielęgniarka spryskuje pacjentowi gardło środkiem znieczulającym. Potem wkłada mu do ust specjalną blokadę z dziurą w środku, umożliwiającą oddychanie i wprowadzenie przewodu. Potem każe się położyć na lewym boku i tu do akcji wkracza już lekarz. Sam moment wprowadzenia przewodu z kamerą na końcu jest nieprzyjemny, nie ma co ukrywać, ale też dosyć szybki. Pacjent musi wykonywać ruchy gardłem jakby ten przewód połykał.

Gdy przewód znajduje się już w żołądku, można spokojnie oddychać. Lekarz ogląda wtedy na monitorze stan śluzówki żołądka, czy nie znajdują się tak wrzody, czy nie ma zapalenia tkanki i tak dalej. Jeżeli coś budzi jego wątpliwości, to pobiera wycinki do badań. Rura z kamerą jest bowiem wyposażona w specjalną sondę, która takie mini wycinki może pobrać. Pacjent nawet tego nie czuje. Ponownie nieprzyjemnym momentem jest już wyciąganie przewodu, ale tu najczęściej pacjent jest rad, że jest już po wszystkim.

Człowiek w swoim życiu bierze udział co najmniej w kilku sakramentach świętych. Pierwszym jest oczywiście chrzest. Niemniej uczestnictwo w nim nie jest w pełni świadome, bo co może z tego zrozumieć noworodek. Chyba tylko tyle, że woda z chrzcielnicy jest bardzo zimna i wokół jest pełno ludzi. Chrzest oznacza, że maluch został przyjęty do wspólnoty Kościoła i że Bóg oczyścił go z grzechu pierworodnego. Niemowlak otrzymał także imię i zyskał rodziców chrzestnych, którzy będą mu pomagać w razie konieczności.

Komunia święta to z kolei bardziej podniosła chwila. Młody człowiek ma już dziesięć lat i lepiej rozumie, w czym uczestniczy. Poza tym zna już takie modlitwy jak Ojcze nasz, czy Wierzę w Boga. Może więc samemu porozmawiać ze Stwórcą, bo wie, jak to zrobić. Uczestniczył także w spowiedzi świętej, więc jest czysty duchowo i gotowy na przyjęcie Chrystusa do swojego serca. Moment pierwszej Eucharystii to bardzo uroczysta chwila. Jest na tyle podniosła, że warto uwiecznić ją na zdjęciach lub nagraniu wideo. Będzie to wspaniała pamiątka, do której można sięgnąć po kilku latach.

Pierwsza Komunia ma też wymiar komercyjny. Z tej okazji wręcza się dzieciom różne prezenty. Najczęściej są to rowery, komputery, telefony czy złote łańcuszki. Z rzeczy niematerialnych prym wiodą pieniądze, których może uzbierać się całkiem sporo. Dzieje się tak, gdyż do ich wręczania nie potrzeba zbyt wiele wysiłku. Wystarczy biała koperta, do której wkłada się banknoty. Następnym sakramentem, który należy przyjąć- jest bierzmowanie. Przystępują do niego nastolatki, które uczą się w gimnazjum bądź w pierwszej klasie szkoły średniej.

Sakrament ten ma przygotować dorastające dzieciaki do dorosłego życia. Podczas jego trwania biskup błogosławi wszystkich uczestników w nadziei, że spłyną na nich dary Ducha Świętego takie jak: mądrość, roztropność, pobożność lub odwaga. O tym, czy dany uczestnik przystąpi do bierzmowania, decyduje egzamin i dotychczasowe uczestnictwo we mszy świętej. Przeprowadza go najczęściej ksiądz lub katecheta.

Liczba bierzmowanych zależy od rocznika i okoliczności. Sakrament ten nie jest przeprowadzany co roku, a jedynie wtedy, gdy zbierze się odpowiednio duża liczba chętnych do jego otrzymania. Biskup nie może przecież jeździć po wszystkich diecezjach. Dlatego z okolicznych wiosek zbierają się chętni, którzy otrzymują sakrament bierzmowania zazwyczaj w najbliżej parafii, do której ma zjechać biskup. Ile trwa bierzmowanie? To zależy od liczby bierzmowanych, jednak uroczystość ta trwa około dwóch godzin.

W bierzmowaniu oprócz samych zainteresowanych biorą udział świadkowie. Wybiera się ich z grona znajomych lub najbliższych znajomych. Bierzmowana osoba ma też prawo do wyboru drugiego imienia. O tym, jak ono ma brzmieć, decyduje się samemu. Jedynym warunkiem jest to, żeby pochodziło od świętego lub męczennika. Podczas bierzmowania nie otrzymuje się żadnych prezentów. Miłym obyczajem jest jedynie skromny poczęstunek. Co do reszty sakramentów nie są już one obowiązkowe. Jedynym, który prawdopodobnie otrzyma każdy z nas- jest Namaszczenie chorych.